położenia impulsów
Encyklopedia PWN
anat. receptor słuchu ssaków, część błędnika błoniastego (błędnik) przekształcająca drgania mech. w impulsy bioelektryczne;
fizyk, twórca teorii względności, jeden z twórców teorii kwantów i fizyki statystycznej.
zbrojne wyprawy podejmowane w XI–XIII w. dla odzyskania Grobu Chrystusa w Jerozolimie z rąk muzułmanów lub dla jego obrony, organizowane (przynajmniej formalnie) przez papiestwo jako przedsięwzięcia całego zachodniego chrześcijaństwa.
archeol. kultura późnej epoki brązu (1100–800 p.n.e.) zajmująca górskie i wyżynne tereny obecnych północnych Węgier i środkowej Słowacji;
mózg, mózgowie, encephalon,
u kręgowców największe skupisko komórek nerwowych (neuron) stanowiące zespół najwyższych ośrodków czuciowych, kojarzeniowych i ruchowych, tworzące z rdzeniem kręgowym ośrodkowy układ nerwowy; m. jest położony w mózgoczaszce.
narząd zmysłu, przystosowany do odbierania bodźców świetlnych, przekształcania ich w impulsy nerwowe i przesyłania do mózgu;
